Heb je de onderdelen voor je en wil je aan het werk? Dan heb je de volgende zaken nodig:
- Knutsellijm (mijn favoriet: Ponal Express)
- wat plakband (als je niet genoeg geduld hebt om vast te houden)
- Een doek of mes om overtollige lijm weg te vegen
- Acryl of andere houtverf + kwast
- twee tangen (om de ketting te monteren)
En dan kunnen we alvast beginnen:
Laat eerst de onderdelen los die met een andere kleur moeten worden geverfd dan de rest. Bij mij waren de wijzerplaat en de slinger.
Dan kun je de resterende delen schilderen zonder op te letten. Ik bracht een dun laagje bruine verf aan met een natte kwast.
En na het drogen een laag sterk verdunde zwarte verf (wassen)
Na het drogen kunt u de resterende delen van het vel verwijderen. Zorg ervoor dat u een mes gebruikt, zodat het dunne hout niet breekt of scheurt.
Ik begin met het middelste deel van de klok
En lijm eerst de slinger met de twee ronde delen, zodat de slinger er later uitziet alsof hij daadwerkelijk zou kunnen slingeren.
Ik heb de slinger en de kettingdelen geschilderd met een koper.
Stekker of . lijm vervolgens het onderdeel met de gaten. Zodat de gaten, zoals op de foto te zien is, voor de slinger zitten.
Zorg er voor de zijpanelen voor dat de smalle kant naar voren is gericht!
Tot slot, gewoon lijmen op de bodemplaat...
en laat het drogen met geduld!
Voor de ketting heb je twee tangen nodig om de gespleten ringen open te buigen
Je rijgt de ketting door de twee gaten in het deksel,
hang de kleine onderdelen op (als je weet hoe ze heten, BEDANKT in de reacties hieronder!) en buig de ringen weer samen.
Dan kun je verder met onderstaand vak.
Nogmaals, zorg ervoor dat de zijpanelen zo zijn bevestigd dat de smalle insteekzijde naar voren wijst.
Lijm ten slotte op de bodemplaat. Het steekt uit aan de voorkant en zijkanten, als een kleine stap.
Verf vervolgens de klok met een gewenste kleur. Ik koos voor een koper, wat betreft de slinger.
Om de cijfers nog eens te benadrukken heb ik overgeschilderd met sterk verdund zwart (wassen).
Na het drogen was de nummerplaat te donker voor mij. Om dit op te lossen, gebruikte ik een droge kwast om heel weinig verf op te pakken en op te deppen.
Nu kun je de laatste doos in elkaar zetten, net als de eerste twee.
Het gat in de bodem is zo dat de ketting nog steeds kan worden verplaatst, deze moet dicht bij de voorkant zijn (zoals de gaten van de andere doos).
Voordat u het deksel en het achterpaneel lijmt, lijmt u de wijzerplaat in.
Nu kun je de drie dozen aan elkaar lijmen.
Leg het op elkaar zodat de achterkant in een lijn loopt zodat het later aan een muur gelijmd kan worden.
Ten slotte hoeft u alleen maar het deksel en de "hoorns" te lijmen.
En de grootvaderklok is zo goed als af.
Tot slot heb ik nog meer details geschilderd door highlights af te vegen met een droog penseel met heel weinig kleur (lichtbruine tint) en de scherpe randen met een gele tint te deppen.
Veel plezier met knutselen! Als je vragen hebt, schrijf me dan HIER!
Deel je resultaat met mij of in ons Exchange Forum!
2 reacties
Hab’ in meinem eben geschriebenen Kommentar noch etwas vergessen. “In echt” ist der hohe Kasten mit Pendel, Kette und Gewichten natürlich hinter Glas staubgeschützt verbaut.
Hier könnte man bei deiner Miniatur-Standuhr, liebe Katrin, ggf. ein hauchdünnes Acrylplättchen (aus Verpackungsabfall z.B. von Pocket Coffee, o. ä. ) einkleben (aus solchen Teilen mache ich ab und zu Fensterscheiben im Krippenbau). Versucht es doch mal, stellt es zur Probe rein und erst dann einkleben, wenn es euch auch gefällt, gut wirkt sowie beste Durchsicht auf das tolle Innenleben der Uhr ermöglicht! Viel Vergnügen in Katrins wunderbarer Miniaturenwelt KatNook und für jetzt glg!
Welch zauberhaftes Teil ist denn diese Stand-Pendeluhr geworden, liebe Katrin?!? Habe ja schon bestellt – das werden wunderbare Prunkobjekte in meinen zukünftigen Miniaturen werden. Bzgl. deiner Frage, wie die Dinge heißen, die an den beiden Enden der Kette oder auch am Seil hängen: das sind die Uhrgewichte oder auch Uhrengewichte und dienen dem Aufziehen des Uhrwerks durch ganz vorsichtiges Ziehen an einer Seite. Man kennt sie in unseren Breiten meistens in Form von Tannenzapfen. Eines der Gewichte wandert im Laufe der fortschreitenden Zeit immer mehr nach unten und dann muss eben neu aufgezogen werden (hoffentlich hab’ ich da jetzt keinen Blödsinn erzählt – bin ja kein Uhrmacher ;-) – aber ich glaube, mich aus meiner Kindheit zu erinnern, dass das so abgelaufen ist. Jedenfalls durften wir Kinder niemals die Uhren, die es in vielen Haushalten gab, aufziehen – so sensibel war der Uhrenaufzug.
Zurück zu deinem Objekt – auch diese Standuhr liebe ich jetzt schon und freue mich riesig, wenn ich sie dann zusammenbauen, bemalen und gestalten und bestmöglich platzieren kann! Danke dafür, liebe Katrin – das ist wieder ein bezauberndes, wunderschönes Produkt geworden!