Mijn thema van de maand is deze keer, Dia de los muertos. Misschien heb je er wel eens van gehoord?! Het is een Mexicaanse feestdag voor de overledene.
National Geographic schrijft:
First things first: [012752 012751]Día de Muertos, de Dag van de Doden, is geen Mexicaanse versie van Halloween. Hoewel de twee feestdagen met elkaar te maken hebben, verschillen ze sterk van elkaar in hun tradities en sfeer. Halloween wordt traditioneel beschouwd als een donkere nacht van terreur en onheil, terwijl Día de los Muertos zich uitstrekt over drie dagen in een explosie van kleur en levensbevestigende vreugde. Natuurlijk is het thema de dood, maar het hele punt is om zijn liefde en respect voor overleden familieleden te tonen. In dorpen en steden in heel Mexico pronken feestvierders met kleurrijke kostuums [012753 012752] en make-up, houden ze optochten en feesten, zingen, dansen ze en brengen ze offers aan geliefden die zijn overleden.
De Día de Muertos is een viering van leven en dood. Het is ontstaan in Mexico, maar wordt nu gevierd in heel Latijns-Amerika. Typerend zijn de kleurrijke calaveras (schedels) en calacas (skeletten).
De overledenen zijn dus versierd met een soort schrijn met dingen (eten en hobby's) die ze tijdens hun leven leuk vonden. Vraagt u zich ook af wat er in uw heiligdom zou zijn? Voor mij zou het waarschijnlijk te veel zijn om in één kamer te zetten, maar als het op eten aankomt, ben ik er bescheiden over en wens ik aardappelen met kwark en brood.
Omdat ik me met dit onderwerp in het algemeen op onbekend terrein wil wagen, durfde ik meteen minibroodjes te bakken.
Hiervoor kreeg ik PolymerClay in een crèmetint, na mijn eerste poging (gemengd uit bestaande kleuren) is alleen geschikt voor pompoen of maïsbrood.
Ik kneedde deze harde, koppige klei (urenlang) tot het zacht was - als je een tip hebt over hoe je het gemakkelijker kunt doen, laat het dan alsjeblieft daar BEDANKT!
Daarna kneedde ik een dunne platte cake en deed er Kaiser baking soda op (misschien moet ik daar bij de volgende poging nog precies achter komen, het brood zal zeker nog "luchtiger" zijn met meer bakpoeder)
Kneed de baking soda met een beetje water door de pasteitjes tot het een slijmerige bal is. Ik kon ze toen vormen tot kleine broden. Om ze in half gelijke maten te krijgen, vormde ik een worst van ongeveer 1 cm dik en sneed vervolgens stukken van dezelfde grootte af. Net als bij echt brood moet ook hier het "deeg" gesneden worden.
Voor de bruine korst heb ik pastelkrijt in verschillende tinten bruin en oranje geschaafd met een mes. Het poeder was makkelijk aan te brengen met een droge (make-up) kwast.
Zet het vervolgens 15 minuten in de oven op 130 graden volgens de instructies.
Uiteindelijk heb ik gewoon een plakje afgesneden terwijl het warm was.
En ik probeerde nog een nieuwe techniek:
Eerst printte ik een afbeelding uit de laserprinter die ik op het hout wilde overbrengen. Ik kan niet zeggen of deze techniek werkt met een inkjetprinter, maar ik zal het uitproberen.
Ik heb het hout gelijkmatig maar dun gecoat met lijm (Ponal Express) en vervolgens de foto (de bedrukte kant in de lijm) gelijmd en gelijkmatig met een wisser geperst en na het drogen voorzichtig met een natte doek over het papier gewreven. Als hier een stukje foto wordt weggewreven en het hout glinstert er doorheen, dan heeft het een mooi vintage karakter.
Schedels, schedels en nog eens schedels. De bedrukte miniaturen krijgen altijd meerdere lagen verf, die tussen de lagen goed moeten drogen, dus er ligt hier een kleurrijke puinhoop op mijn dienblad. De afgewerkte mini's zijn vanaf de 15e verkrijgbaar in de winkel.
Een paar nieuwe artikelen over het onderwerp zijn nog steeds in de maak ....
De vuile cactussen van vandaag:
Die voor het eerst een groene verflaag kregen.
Dannach een wasbeurt (sterk verdunde kleur) met donkergroen.
De details opnieuw geverfd met een ultrafijne borstel.
En uiteindelijk gelijmd op een bloem.
Mijn handwerktafel en hoofd zitten vol met nieuwe ideeën, dus besloot ik spontaan om meer dingen te laten zien die niet alleen bij een vast onderwerp passen. Ik zal dit onderwerp afmaken en dan kun je me op de hoogte houden in de Miniatuurfabriek Kijken.
4 reacties
Hinreißend, liebe Katrin – das Día de Muertos-Monatsthema ist wieder toll geworden und nun nach Abschluss der Installation und Dekoration besonders ansprechend. Meine favourites: die “Skeletti”-Mariachiband und die schmollenden, grummelnden Kakteen; die neuen Bücher; die Zaubertrankflaschen; und, und, und…. Ja, natürlich wieder alles zusammen! Da hast du wieder ausgezeichnete Arbeit für uns geleistet und uns mit deiner Kreativität/Produktivität mehr als reich beschenkt.
Ich find’s ein bisschen schade, dass es nun mit den – zugegebenermaßen sehr aufwändigen – Monatsthemen vorbei ist – nochmals herzlichen Dank dafür, dass wir so lange Zeit mit dir und deinen Projekten mitfiebern durften (man konnte direkt süchtig danach werden, oder ?!?). Aber wir dürfen uns nun dafür ja an deiner unglaublich interessanten und tollen Miniatur Manufaktur samt Blog schadlos halten – das ist genauso herrlich!
Jetzt heißt es für uns KatNook- und Miniaturenfans nur noch durch den Shop stöbern, aussuchen und einkaufen – Katrin hat so viele wunderbare Dinge zum Kauf kreiert – und dann nichts wie drauflosbauen, einrichten, dekorieren und im Miniaturentraumland schwelgen. Und vergesst nicht, uns alle an euren Projekten teilhaben zu lassen – bester Platz dafür: das Austauschforum! Habt alle einen wunderschönen Sonntag und dir, liebe Katrin, nochmals vielen lieben Dank für deine hammermäßigen Arbeiten!
Gut – besser – Kaktus! Anders kann man die niedlichen motzenden Kakteen einfach nicht betitulieren! Was sind die entzückend! Tolle Dinger – danke, meine Liebe! ;-)
Bravo, liebe Katrin – bestens gelungener erster Versuch! Ich hab’ selbst noch nie mit Fimo gearbeitet – das sieht aber nach echter Plagerei aus. Vor allem die Kneterei dürfte sehr anstrengend sein. Bzgl. des Einfärbens der Oberfläche ist das Schaben aus Pastellkreide doch auch sehr aufwändig – hier ließe sich vl. mit den Farbpigmenten (z.B. Bösner Künstlerfarben), die ich im Krippenbau verwende, auch gut und einfacher arbeiten lassen. Ich will deine Anstrengungen keinesfalls schmälern, liebe Katrin, und danke dir auch sehr für die Mühe, die du dir für den Dia de Muertos und uns alle machst. Ich selbst habe aber schon vor sehr langer Zeit für meine Zwecke im Krippenbau eingesetzte perfekte Brotsortimente eines süddeutschen Miniaturenherstellers gefunden – nicht ganz billig, aber alles heimisch gefertigt und unglaublich realistisch aussehend. Wer Interesse daran hat – bitte einfach bei Katrin oder mir melden.
Jetzt bin ich schon mal sehr neugierig, was es noch alles an Grabbeigaben für Katrins Fest zum Gedenken an die lieben Verstorbenen geben wird und freue mich sehr darauf, wenn dann das große mehrtägige Fest mit Speisen, Getränken, Musik und Tanz; prächtigem Schmuck der kleinen Altäre und den farbstrotzenden, üppigen Dekorationen sowie den wunderbaren bunten Kleidern los geht!
Schönes Monatsthema über ein wunderbares – für unseren eruopäischen Geschmack etwas gewöhnungsbedürftiges – äußerst buntes, fröhliches und liebenswertes Fest zum Gedenken an die Verstorbenen in vielfältiger Ausprägung, liebe Katrin! Ich bin schon sehr gespannt, was du da alles für uns zaubern wirst und freue mich sehr darauf!